تازه‌های نشر

زیارت ائمه اطهار (ع) در حیات و ممات ایشان یکی از شعائر اسلامی است که قرآن و عترت تأکید ویژه ‏ا‏ی بر آن دارد. این امر، مقدمۀ آشنایی به مقام والای عترت و معرفت به خداوند متعال و دین مبین اسلام و آموزه های ارزشمند آن است. کتاب پیش رو ترجمۀ باب المزار کتاب «وسائل الشیعة» اثر شیخ حرعاملی از محدثان و فقیهان بزرگ امامیه در قرن یازدهم و دوازدهم هجری است. کتاب در 106 باب سامان یافته است و مشتمل بر روایاتی از رسول خدا و ائمه اطهار(ع) در مهم‌ترین مصادر روایی امامیه، دربارۀ فضیلت زیارت و آداب آن است.

تشکیلات دیوانی و سازمانهای اداری، یکی از ارکان اساسی و میراث ارزشمند هر تمدنی به شمار می آید و به دلیل نقش تعیین کنندهٔ آن در ظهور و سقوط دولتها و فراز و فرود تمدنها، بخش مهمی از تاریخ تمدن هر ملتی را به خود اختصاص می دهد. تاریخ تمدن اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست. بر این اساس، کتاب حاضر در زمینهٔ سازمان اداری، ویژگیهای شخصیتی مدیران و صاحبان مناصب و فرایند احراز شایستگی آنان، آن هم در عصر عباسیان که از آن به عنوان «عصر زرین فرهنگ و تمدن اسلامی» یادشده و آکنده از تجارب گرانسنگی در عرصهٔ مدیریت و کشورداری است، فراهم آمده و از اهمیت بسزایی برخوردار است.

مولف در این اثر کوشیده است ضرورت رویکردی دوباره به نیایش را که آدمی را گریزی از آن نیست نشان دهد . در این کتاب درباره فضیلت و اهمیت نیایش ، مطالبی که نیایشگر باید به آنها آگاهی داشته باشد ، مقدمات و آداب قبل از نیایش و همچنین آداب درحال نیایش مطالبی بیان شده است .

نگاهی به تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی نشان می‌دهد به مرور، به‌ویژه از دورۀ تیموری به بعد، آیین‌هایی در حرم رضوی در زمینۀ خدمت به زائران و مجاوران و بزرگداشت شعائر شیعی و مذهبی شکل گرفته است. این پرسش همواره برای مردم مطرح بوده است که پیشینه این مراسم به چه دورانی برمی‌گردد، فلسفۀ آن چیست، چگونه اجرا می‌شود و چه ویژگی‌هایی داشته است. بعضی از این آیین‌ها مانند آش فقرا، استقبال از بزرگان با بیرق و علم آستان قدس و شیلان در مهمانسرای حضرتی زمانی رایج بوده و کم‌کم از رونق افتاده است. شماری نیز همچون نقاره‌زنی، خطبه‌خوانی، مراسم صفّه و … هنوز رایج و برقرار است. از این رو شرح جزئیات این مراسم و بررسی سیر تاریخی آنها تنها با مراجعه به اسناد و پژوهش‌های تاریخی امکان‌پذیر است. کتاب پیش رو در پاسخ به این نیاز با رویکردی علمی تهیه و تدوین گردیده است.

نویسنده معاصر شاه سلیمان صفوی و از مقربان وی بوده است. وی خطبه‌ها و مواعظ خود را بر دآب خطبا و شیوه ادبا به اقتضای وقت و مقتضای مقام در مجامع خواص و عوام در جمعات و اعیاد خطبه انشا و انشاد می‌نموده است. این کتاب را می‌توان یکی از نمونه‌های چشمگیر نثر فارسی در دوران متأخر به شمار آورد.